Bon skarbowy to krótkoterminowy papier wartościowy na okaziciela. Jest oferowany do sprzedaży na zasadzie dyskonta, a odkupywany według wartości nominalnej (przychodem jest różnica pomiędzy wyższą wartością nominalną a niższą ceną zakupu) w terminie wykupu. Wartość nominalna bonu skarbowego wynosi 10 tys. zł. Przykładowo zatem, bon skarbowy jest oferowany do zakupu za cenę 9,5 tys. zł. W terminie wykupu inwestor otrzyma 10 tys. zł, zarabiając w ten sposób 500 zł.
Bony skarbowe emitowane są w Polsce przez Narodowy Bank Polski na zasadzie współpracy z Ministrem Finansów, na okres od 1 do 52 tygodni (zwykle 13, 26 i 52 tygodnie). Charakteryzują się właściwie zerowym ryzykiem, gdyż zaopatrzone są w gwarancję wykupu przez Skarb Państwa. Wiąże się to jednak ze stosunkowo niewielkim zyskiem, który mogą wygenerować - porównywalnym z lokatami bankowymi. Celem emisji bonów skarbowych przez Skarb Państwa jest finansowanie deficytu budżetowego.
Bon skarbowy mogą nabyć zarówno klienci indywidualni, jak i instytucjonalni. Najczęściej tego typu papiery wartościowe trafiają do portfeli funduszy inwestycyjnych pieniężnych (obok innych bezpiecznych aktywów takich jak obligacje skarbowe czy lokaty bankowe).
Bony skarbowe mogą być nabywane zarówno na rynku pierwotnym, jak i wtórnym. Na rynku pierwotnym nabyć bony mogą wyłącznie banki lub inne instytucje finansowe (inwestorzy indywidualni mogą jedynie zlecać im zakupienie bonów). Proces ten odbywa się na zasadach przetargu (minimalna wartość nominalna ofert nie może być niższa niż 100 tys. zł) - NBP informuje o wielkości oferty i jej strukturze (ile bonów z jakim terminie wykupu), a podmioty mogące uczestniczyć w przetargu wysyłają swoją ofertę, tj. ile bonów i za jaką cenę są w stanie nabyć. Na tej podstawie NBP dokonuje ostatecznej wyceny bonów.
Bon skarbowy można także nabyć na rynku wtórnym, odkupując go od instytucji finansowej (z potrąceniem prowizji). To także jest możliwe tylko przy pośrednictwie banku, w którym posiada się umowę o prowadzenie rachunku bonów skarbowych.