Faktoring

Faktoring to usługa finansowania nieprzeterminowanych faktur, z której mogą korzystać małe, średnie i duże firmy. Polega na możliwości odkupu przez firmę faktoringową nieprzeterminowanych faktur w zamian za prowizję, stanowiącą ułamek ich wartości.

Zasada działania faktoringu jest prosta. Przedsiębiorca, który wystawił swojemu odbiorcy fakturę, może ją „sprzedać” faktorowi. Ten, odkupując wierzytelność, wypłaca klientowi (faktorantowi) zaliczkę w kwocie nawet do 100% wartości danego rachunku.

Przedstawiając fakturę do finansowania, przedsiębiorca może niemal od ręki otrzymać do dyspozycji pieniądze, które byłyby zamrożone na fakturze jeszcze przez długi czas – do momentu dokonania zapłaty przez odbiorcę.

Należność jest przekazywana na konto przedsiębiorstwa przelewem nawet w ciągu godziny (zwykle nie dłużej niż 24 godz.) od potwierdzenia danych z rachunku.

Pod względem celu finansowania faktoring można podzielić na:

• faktoring przeznaczony dla dostawców towarów i usług, wystawiających faktury sprzedażowe (faktoring pełny i niepełny),
• faktoring dostępny dla odbiorców towarów i usług, otrzymujących faktury do opłacenia od swoich kontrahentów (faktoring odwrotny).

Faktoring pełny (nazywany także właściwym lub bez regresu) polega na finansowaniu faktur z przejęciem ryzyka niewypłacalności na faktora.

Jeśli dana faktura nie zostanie uregulowana przez odbiorcę w terminie lub odbiorca stanie się niewypłacalny, to faktor, a nie jego klient, będzie musiał się zmagać z problemem braku wpłaty.

Zależnie od tego, czy usługa była ubezpieczona, czy nie, albo samodzielnie podejmie działania windykacyjne względem nierzetelnego kontrahenta, albo uzyska odszkodowanie z polisy.

Z uwagi na ryzyko związane ze świadczeniem usługi faktoringu pełnego ta forma finansowania jest zwykle droższa od faktoringu niepełnego.

Faktoring niepełny (inaczej: niewłaściwy lub z regresem) to rodzaj finansowania wierzytelności bez przejęcia ryzyka windykacji przeterminowanych faktur przez usługodawcę.

Mechanizm działania faktoringu niepełnego jest taki sam jak w przypadku faktoringu pełnego z wyjątkiem odpowiedzialności za przeterminowane wierzytelności.

Jeśli dłużnik przedsiębiorcy nie zapłaci faktury w terminie, faktorant znajdzie się w obowiązku zwrócenia zaliczki, którą otrzymał od faktora.

Nie będzie jednak musiał tego robić w terminie wymagalności dokumentu księgowego. Otrzyma dodatkowy czas na wpłatę (zwykle do 2 tygodni). Jeśli ten termin okaże się dla niego zbyt krótki, będzie mógł zawnioskować o jego przedłużenie, np. o kolejne 30 dni. Odroczenie terminu zapłaty będzie obciążone dodatkową prowizją.

Faktoring odwrotny (inaczej: odwrócony) polega na przekazaniu faktorowi wierzytelności faktoranta do spłacenia na rzecz jego kontrahentów.

Przedsiębiorca, który kupił towary lub usługi, nie musi opłacać ich z własnej kieszeni w terminie wymagalności, wymienionym na rachunku. Może skorzystać z finansowania tej faktury przez firmę faktoringową, która na czas (albo nawet przed terminem) wpłaci należność wystawcy dokumentu, a sama poczeka na zwrot tej sumy (wraz z prowizją) od faktoranta w terminie ustalonym między obiema stronami.

Dzięki faktoringowi odwrotnemu przedsiębiorca może zyskać dodatkowy czas na zapłatę, który pozwoli na zebranie sumy potrzebnej na uregulowanie rachunku od dostawcy.

To korzystne rozwiązanie zwłaszcza w przypadku krótkoterminowych faktur. Dzięki faktoringowi firma może zachować płynność finansową, nawet jeśli jej środki są zamrożone na fakturach dopiero oczekujących na uregulowanie.

Faktoring odwrotny może być skutecznym narzędziem w utrzymywaniu dobrych relacji z dostawcami, a nawet daje szansę od nich specjalnych rabatów za przedterminowe wpłaty.

Niezależnie od rodzaju faktoringu występują w nim dwa podstawowe koszty, ponoszone jednorazowo, stanowiące wynagrodzenie dla faktora za świadczenie usługi:

• prowizja od każdej finansowanej faktury (zwykle 2-5% wartości faktury),
• prowizja za udzielenie limitu faktoringowego, w ramach którego będą finansowane poszczególne dokumenty księgowe przedsiębiorcy (2-5% wysokości limitu).

Oprócz powyższych opłat przedsiębiorcy mogą się zetknąć z prowizją za podwyższenie limitu oraz prowizją od niewykorzystanych środków. Ta ostatnia stanowi rekompensatę dla usługodawcy za brak zysku w przypadku, w którym klient nie wykorzystuje pełni udostępnionego dla niego limitu.