Faktoring to forma finansowania spółki poprzez zakup jej wierzytelności. Nabywcę wierzytelności nazywa się faktorem, zaś klienta (dostawcę usług czy towarów) - faktorantem. Faktorami są zwykle banki, lub niebankowe firmy faktoringowe.
Spółka posiadająca wierzytelności krótkoterminowe może je sprzedać faktorowi. W ten sposób uzyskuje szybciej środki które może przeznaczyć m.in. na działalność bieżącą. Z kolei środki ze spłaty zobowiązań przez dłużnika trafiają do faktora. Faktoring jest jednak dość zindywidualizowaną usługą, i formy rozliczeń są zależne od branży czy indywidualnych ustaleń między stronami. Na przykład różna jest kwota zaliczki, czyli kwoty z danej faktury wypłacona faktorantowi przed dokonaniem płatności przez kontrahenta (pozostała część trafi do faktoranta po zapłacie od kontrahenta).
Wierzytelności są nabywane zwykle przez faktora z pewnym dyskontem. Innymi formami wynagrodzeniami dla faktora są m.in. opłata wstępna, prowizja faktoringowa czy odsetki.
Faktoring to dobry sposób finansowania m.in. dla firm sprzedających towary czy usługi z odroczonym terminem płatności, i takich które chcą poprawić swoją płynność finansową czy zdywersyfikować źródła finansowania.
Ze względu na to, kto jest obarczony ryzykiem niewypłacalności kontrahenta, faktoring dzieli się na z regresem oraz bez regresu. W przypadku faktoringu z regresem (faktoring niewłaściwy, niepełny), faktor nie przejmuje na siebie ryzyka, że dłużnik nie zapłaci. Z kolei przy faktoringu bez regresu (faktoring właściwy, pełny), faktor przejmuje na siebie także ryzyko niewypłacalności dłużnika. Stosowany jest także tzw. faktoring mieszany, w przypadku którego wierzytelności do pewnej kwoty traktowane są według zasad faktoringu pełnego, zaś powyżej danej sumy - według zasad faktoringu niepełnego.
Innymi rodzajami faktoringu są m.in. faktoring samorządowy, faktoring eksportowy czy faktoring odwrócony.