CAPM (Capital Asset Pricing Model) to model stosowany przez inwestorów w celu wyceny aktywów kapitałowych w zależności od ich ryzyka. Bywa stosowany m.in. przy ewaluacji efektywności inwestycji.
Model opiera się na tezie, iż oczekiwana stopa zwrotu z inwestycji w dane aktywa jest zależna od wartości stopy wolnej od ryzyka oraz premii za ryzyko wiążące się z daną inwestycją.
Capital Asset Pricing Model został zaproponowany w latach 60. XX wieku niezależnie od siebie przez kilku ekonomistów - Jacka Treynora, Williama Sharpe'a, Johna Lintnera oraz Jana Mossina.
Podstawowy wzór modelu CAPM brzmi następująco:
r= rf+β(rm-rf)
W tym wzorze: „r” to oczekiwana stopa zwrotu z inwestycji, ”rf” to stopa wolna od ryzyka (oprocentowanie, które zawsze bez ryzyko można osiągnąć na rynku - zwykle to stopa zwrotu z obligacji skarbowych bądź bonów skarbowych), „rm” to stopa zwrotu z portfela rynkowego (np. z danego indeksu giełdowego), zaś „β” to tzw. współczynnik beta danego portfela, czyli miarę zmienność jego portfela (a więc jego ryzyka). „Bety” z przedziału (0,1) oznaczają, że portfel akcji jest mniej ryzykowny niż portfel rynkowy, zaś współczynnik beta wyższy od 1 informuje, że portfel jest agresywny, więc bardziej ryzykowny od rynku.
Wśród założeń podstawowej wersji modelu CAPM jest m.in. domniemanie, iż inwestorzy na podstawie informacji o wariancji i oczekiwanej stopie zwrotu z dwóch portfeli są w stanie podjąć decyzje o alokacji środków. Wśród innych założeń znajdują się także m.in. to iż rozkład stóp zwrotu jest normalny, a rynek jest rynkiem doskonałym (brak kosztów transakcyjnych, idealna płynność instrumentów itp.). Ponadto, model CAPM opisuje jeden horyzont czasowy inwestycji.