Loan-To-Value (LTV) to wskaźnik stosowany przez banki przy udzielaniu kredytów hipotecznych, będący ilorazem wysokości udzielanego kredytu do wartości nieruchomości stanowiącej jego zabezpieczenie. Wskazuje w jakim stopniu bank finansuje zakup nieruchomości. Jeśli więc bank udziela kredytu hipotecznego na kwotę 200 tys. zł zabezpieczonego nieruchomością o wartości 250 tys. zł, to współczynnik LTV wynosi 80 proc. Różnica 100 proc. i wysokości wskaźnika LTV wskazuje, w jakiej części nabycie nieruchomości finansowane jest wkładem własnym kredytobiorcy.
Banki udzielając kredytów hipotecznych mają szereg zasad dotyczących wskaźnika LTV. Każdy bank ma swoją maksymalną wysokość wskaźnika LTV, ponad który nie udziela kredytów hipotecznych. Co więcej, LTV nie może także przekraczać górnej wartości według rekomendacji S Komisji Nadzoru Finansowego (2014 r. - 95 proc., 2015 r. - 90 proc., 2016 r. i później - 90 proc. pod warunkiem obowiązkowego ubezpieczenia kredytu ponad 80 proc. jego kwoty). Od wysokości wskaźnika LTV banki zwykle uzależniają wysokość marży kredytowej. Osoby, które wnoszą duży wkład własny (a więc gdy LTV jest na stosunkowo niskim poziomie) mogą liczyć na atrakcyjniejsze warunki kredytowania. Ponadto, wiele banków pobiera tzw. ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, jeśli wskaźnik LTV przekracza poziom 80 proc.
Wartość wskaźnika LTV zmienia się w czasie. Z jednej strony z każdą kolejną ratą spada wysokość kredytu (przy kredytach walutowych ta prawidłowość nie musi być słuszna - jeśli złoty osłabia się wobec waluty kredytowej, saldo zadłużenia wzrasta nawet pomimo terminowych spłat rat), z drugiej strony wartość nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie kredytu także może się wahać. Jeśli wysokość LTV wzrasta ponad pewną wartość, bank może żądać np. dodatkowych zabezpieczeń kredytu.