Junk bond, czyli obligacja śmieciowa, to obligacja o wysokim ryzyku inwestycyjnym. Jej emitent charakteryzuje się niskim ratingiem wypłacalności.
Obligacje śmieciowe cechują się wysokim oprocentowaniem, gdyż im wyższe ryzyko podejmuje inwestor, tym wyższego wynagrodzenia oczekuje. Wysoki kupon obligacji oznacza, że jest ona stosunkowo tania w zakupie. Junk bond zazwyczaj ma odroczony termin płatności - rośnie on wraz z upływem czasu, nie wpływając negatywnie na płynność finansową firmy. Obligacje śmieciowe emitowane przez ryzykowne firmy stoją niejako w opozycji do najbezpieczniejszych obligacji skarbowych, których gwarantem wykupienia jest państwo. Oprocentowanie junk bond jest więc wyższe od obligacji skarbowych czy innych obligacji uznawanych za bezpieczne nawet o 5 czy więcej punktów procentowych.
Ceny junk bonds często są narażone na istotne zmiany, zależne od komunikatów płynących od emitenta. Z tego powodu ich charakterystyka przypomina notowania akcji, i bywają łakomym kąskiem dla spekulantów.
Jakość obligacji zależy od ratingu wystawionego przez agencję ratingową. Przyjmuje się, że granicznym progiem np. dla ratingów nadawanych przez agencję Fitch czy Standard&Poor's są ratingi BB. Od tego poziomu aż do najniższej wartości, czyli D, ratingi są uznawane za nieinwestycyjne, spekulacyjne.
Junk bonds są emitowane przede wszystkim przez młode firmy, które potrzebują finansowania a nie posiadają jeszcze ugruntowanej pozycji finansowej. Inną grupą spółek chętnie korzystających z emisji obligacji śmieciowych są firmy w złej sytuacji finansowej. Wyemitowanie junk bonds bywa dla nich najtańszym (czy nawet jedynym) sposobem na pozyskanie kapitału, gdy nie mogą liczyć np. na finansowanie z banków.