Zaciągając kredyt hipoteczny każdy kredytobiorca zmuszony będzie wykupić co najmniej jedno ubezpieczenie powiązane z kredytem. Mowa tutaj o tzw. ubezpieczeniu pomostowym, które płaci się do momentu wpisu hipoteki do księgi wieczystej.
Za drugie ubezpieczenie zapłacą klienci, którzy biorą kredyt bez wkładu własnego. Z reguły banki wymagają, by udział środków własnych w finansowanej inwestycji wynosił 20 proc. Jeśli nie wnosimy wkładu własnego, brakujące środki trzeba ubezpieczyć. Składa płacona jest z góry na okres trzech lub pięciu lat (w zależności od banku). Jeżeli w tym okresie w wyniku spłaty części kredytu jego kwota w stosunku do wartości zabezpieczenia (nieruchomości) nie osiągnie wymaganego przez bank poziomu, kredyt trzeba będzie ubezpieczyć na kolejny trzy lub pięcioletni okres.
W niektórych bankach trzeba też wykupić ubezpieczenie na życie, które stanowić będzie dodatkowe zabezpieczenie kredytu. Cesja z polisy na życie może być też wymagana na przykład od kredytobiorców, którzy przekroczą określony wiek.
W przypadku śmierci kredytobiorcy, nieruchomość odziedziczą jego spadkobiercy, ale również z kredytem. Wówczas suma ubezpieczenia na życie, która odpowiada aktualnemu saldu zadłużenia, wypłacona będzie instytucji finansowej i w ten sposób mieszkanie zostanie spłacone.
Banki coraz częściej proponują też ubezpieczenia spłaty kredytu, głównie od ryzyka utraty pracy, następstw nieszczęśliwych wypadków czy chwilowej niezdolności do pracy. Nie są to ubezpieczenia obowiązkowe, ale ich wykupienie może skutkować obniżeniem marży czy prowizji. Alternatywę w postaci dodatkowej polisy trzeba dokładnie skalkulować – może się bowiem okazać, że bardziej opłaca się spłacać kredyt z wyższą marżą niż płacić za dodatkową polisę.
Decydując się na wykupienie takiego ubezpieczenia, koniecznie trzeba sprawdzić zakres ochrony ubezpieczeniowej, na przykład ile rat kredytu spłaci za nas firma ubezpieczeniowa, jeżeli stracimy pracę.
Comperia.pl