Leasing to w dużym uproszczeniu połączenie dwóch rzeczy: dzierżawy i kredytu. W ramach umowy leasingowej, korzystającemu (leasingobiorcy) przysługuje prawo do używania towarów nie będących jego własnością, natomiast dokonując płatności za korzystanie z przedmiotu leasingu, leasingobiorca spłaca jednocześnie jego wartość.
Leasing to jeden z najpopularniejszych sposobów finansowania inwestycji. Aż trudno sobie wyobrazić, że do końca lat 80-tych leasing polski niemal zupełnie nie funkcjonował. Do rozwoju leasingu przyczyniły się w latach 90-tych zamiany prawa gospodarczego i przemiany systemowe.
Warto jednak zauważyć, iż w przypadku leasingu praktyka gospodarcza zdecydowanie wyprzedzała zmiany w prawie. Pomimo, iż uregulowania w zakresie umowy leasingu wprowadzone zostały do Kodeksu Cywilnego dopiero w 2000 roku, już przed tą datą umowy leasingu funkcjonowały w obrocie gospodarczym.
W początkowym okresie głównymi przedmiotami umów leasingu były środki transportu oraz maszyny i urządzenia wykorzystywane w działalności gospodarczej. Z czasem, zakres środków trwałych finansowanych za pomocą leasingu uległ poszerzeniu, obejmując także sprzęt i licencje komputerowe, nieruchomości oraz wszelkie inne środki trwałe.
Dziś banki wzajemnie prześcigają się w ofertach, w których leasing stanowi jedną z najpowszechniejszych form finansowania inwestycji. Na rynku działają też firmy leasingowe. Wielu przedsiębiorców zaliczanych do małych i średnich firm wskazując na leasing, jako na optymalną formę finansowania, podnosi nie tylko korzyści podatkowe i elastyczność umowy leasingu, ale także zdecydowanie krótsze i prostsze procedury związane z zawarciem umowy.
Jak już wskazano, leasing polski daje możliwość dostosowania struktury rat leasingowych do indywidualnych potrzeb korzystających, w tym poprzez ustalenie poziomu wartości początkowego zaangażowania (tj. tzw. pierwszej raty leasingowej, opłaty wstępnej bądź czynszu inicjalnego), ceny wykupu i poszczególnych rat.
Comperia.pl