Comperia pyta: Panowie posłowie, co z tymi spreadami?

W ostatnich dniach temat spreadów znalazł się na cenzurowanym, mimo iż czerwiec nie przyniósł większych zmian w ich wysokości. Politycy przerzucają się pomysłami na ukrócenie procederu narzucania wysokich spreadów walutowych przez banki, oraz na pomoc kredytobiorcom frankowym z powodu znacznego wzrostu ich rat.Ile warte są te pomysły?

W czerwcu średnie różnice pomiędzy kursami kupna i sprzedaży walut w bankach nie uległy większym zmianom. W przypadku euro wynosiły 25 gr, franka 23 gr, a dolara amerykańskiego - 17 gr. W ujęciu procentowym przekłada się to odpowiednio na 6,05, 6,69 i 5,92 proc. Niewielkie zmiany w odniesieniu do poprzednich miesięcy wynikają jedynie z wahań kursów walutowych.

Jednym z głośniejszych wydarzeń finansowych ostatnich dni był rekordowo wysoki kurs franka szwajcarskiego. Najwięcej za franka płacono 12 lipca - średni kurs tej waluty w NBP wynosił 3,48 zł. Ale, co ciekawe, w bankach wymiana była bardziej kosztowna 14 lipca (tak jakby zwyżką ceny franka z 12 lipca instytucje były zaskoczone) - średni kurs sprzedaży tego dnia to 3,59 zł. Rekordzistą był - jak zwykle zresztą - Getin Bank, który sprzedawał franki po 3,70 zł.

Rozwiązanie PiS-u w aktualnej sytuacji nic nie zmienia. Byłoby korzystne przy wzroście kursu franka ponad 3,95 zł, natomiast przyniosłoby odwrotny do zamierzonego skutek, gdyby frank kosztował mniej niż 2,95 zł.

Z kolei PJN zaproponował rozwiązanie, które zastosowano już na Węgrzech, czyli zamrożenie kursu spłaty franka dla kredytobiorców zadłużonych w tej walucie na poziomie 2,75 zł. Różnicę pomiędzy rzeczywistym kursem pokrywałby Skarb Państwa. Nie stałoby się to jednak bezinteresownie. Dopłaty należałoby zwrócić w przyszłości. Taka solucja również nie należy do najbardziej przemyślanych, gdyż w rzeczywistości nie rozwiązuje problemu wysokich spreadów (pieniądze i tak trzeba będzie zwrócić, a bank będzie je pobierał po swoim kursie) oraz dodatkowo obciąża budżet państwa.

Swój pomysł przedstawiła również Platforma Obywatelska. Jej propozycja jest bardzo podobna do tej, którą przewiduje istniejąca już rekomendacja S II. Chodzi o umożliwienie spłaty kredytu w walucie, w której został on zaciągnięty. Nowa propozycja uniemożliwiałaby bankom pobieranie dodatkowych opłat z tym związanych, a w szczególności opłaty za sporządzenie aneksu do umowy.

Przedstawione rozwiązanie również nie jest idealne – kredytobiorca zmuszony byłby wymienić walutę we własnym zakresie, a co za tym idzie – znaleźć kogoś, kto sprzedałby mu ją w korzystnej cenie, wymienić ją, a następnie jeszcze zawieźć do banku. Jest to pracochłonne zajęcie i można przypuszczać, że byłoby tak samo mało popularne jak stosowny zapis w rekomendacji S II, z którego skorzystało niewiele osób.