Cesja jest to przelew wierzytelności z danego źródła przez pierwotnego wierzyciela (tzw. zbywcę albo cedenta) na inny podmiot (nabywcę, cesjonariusza). Cesja może dotyczyć także wierzytelności, które jeszcze nie powstały, ale mogą powstać w przyszłości.
Podstawą do cesji jest umowa zawarta między cedentem a cesjonariuszem. Nie jest natomiast wymagana zgoda dłużnika (podmiotu, który ma wypłacić dane świadczenie, który posiada zobowiązanie) na cesję. Dłużnik powinien być jednak o fakcie zawarcia umowy cesji poinformowany.
Często cesja praw z danej polisy ubezpieczeniowej jest warunkiem zaciągnięcia kredytu w banku (stanowi zabezpieczenie dla kredytodawcy). W przypadku kredytów hipotecznych banki zwykle żądają cesji praw z polisy ubezpieczeniowej nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie kredytu. Jeśli zajdzie zdarzenie ubezpieczeniowe (np. pożar), świadczenie z towarzystwa ubezpieczeniowego zostanie przekazane bankowi, co wpłynie na spadek salda kredytu.
Innym popularnym zabiegiem stosowanym przez banki przy udzielaniu kredytów hipotecznych jest cesja praw z polisy ubezpieczenia na życie kredytobiorcy. Jeśli dojdzie do śmierci kredytobiorcy, ubezpieczyciel wypłaca świadczenie ubezpieczeniowe z tego tytułu bankowi. W tej sposób kredyt jest spłacany w całości lub w części.
Z kolei w przypadku kredytów samochodowych obowiązkowym zabezpieczeniem jest cesja praw z polisy ubezpieczenia autocasco. Jeśli dojdzie do zdarzenia kredytowego (np. kradzież czy zniszczenie pojazdu), świadczenie ubezpieczeniowe trafia do banku i jest przeznaczane na poczet spłaty kredytu.
Innym przykładem cesji wierzytelności jest faktoring. W ramach świadczenia usług faktoringowym firma faktoringowa (faktor) nabywa z dyskontem dane wierzytelności od przedsiębiorstwa w drodze cesji. Przedsiębiorstwo w tej sposób zdobywa środki na działalność bieżącą, zaś ściągnięcie należności od dłużnika tegoż przedsiębiorstwa jest zadaniem firmy faktoringowej.