Zaznajomienie się z definicją kredytu konsumenckiego pozwala na lepsze zrozumienie zasad, na jakich udzielane są te produkty bankowe. Dzięki tej wiedzy umowy kredytowe przestają być stosem niezrozumiałych kartek, a my sami zaczynamy czytać je bardziej świadomie. W jaki sposób ustawa o kredycie konsumenckim definiuje ten rodzaj zobowiązania finansowego i jak odnosi się do warunków oferowanych pożyczkobiorcy?
Szeroki zakres produktów o charakterze kredytowym sprawia, że warto wiedzieć, na jakich zasadach są przyznawane. Szczegółowe przepisy dotyczące tego rodzaju zobowiązań reguluje ustawa o kredycie konsumenckim. Oprócz określenia samej definicji kredytu konsumenckiego w przepisach ustawy znajdują się również zapisy dotyczące ochrony interesów konsumentów, jak też lista obowiązków ciążących na wierzycielach.
Co to jest kredyt konsumencki?
Zgodnie z obowiązującą od 18 grudnia 2011 r. ustawą o kredycie konsumenckim za taki produkt finansowy uważa się pożyczki nieprzekraczające 255 550 zł, udzielane osobom fizycznym, określanym w ustawie mianem konsumentów. Kredytem konsumenckim jest także każde zobowiązanie zaciągane w równowartości przywołanej kwoty w innej walucie.
Sprawdź też: Kiedy konsument może liczyć na pomoc KNF?
Definicja kredytu konsumenckiego objaśnia, że za tego typu kredyt uznaje się nie tylko produkt finansowy oferowany przez bank na podstawie umowy kredytowej, regulowanej przez przepisy prawa bankowego. Kredytem konsumenckim jest udzielenie jakiejkolwiek pomocy finansowej osobie określonej jako konsument. Mogą więc być to pożyczki gotówkowe, dokumenty o odroczenie terminu spłaty zadłużenia, kredyty odnawialne. Każde z tego typu wierzytelności powstaje nie tylko poprzez udostępnienie danej osobie określonej sumy pieniędzy, ale również poprzez przyrzeczenie takiego wsparcia. Ustawy o kredycie konsumenckim muszą przestrzegać nie tylko banki, ale również firmy pożyczkowe oraz SKOK-i.
Kogo obowiązują przepisy ustawy o kredycie konsumenckim?
W ustawie wskazani są przedsiębiorcy, czyli podmioty, do usług których których stosuje się przepisy ustawy o kredycie konsumenckim. Po pierwsze są to wierzyciele udzielający lub przyrzekający kredyt oraz pośrednicy, którzy pomimo tego że nie są pożyczkodawcami, uzyskują korzyści majątkowe za czynności związane z przygotowaniem, oferowaniem lub zawieraniem umów kredytowych.
Sprawdź też: 2014 rokiem rekordowej sprzedaży kredytów konsumpcyjnych
Kim jest konsument?
Ważnym elementem definicji kredytów konsumenckim jest osoba konsumenta. Na podstawie art. 22. Kodeksu Cywilnego jest nim osoba fizyczna, która dokonuje czynności prawnych niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.
Jakie kredyty nie są kredytami konsumenckimi?
Przepisy wskazują jednoznacznie, które kredyty nie są kredytami konsumenckimi. Zaliczają się do nich między innymi kredyty darmowe, czyli pożyczki bez oprocentowania i jakichkolwiek innych kosztów wynikających z udzielonego wsparcia, umowy leasingu z brakiem przeniesienia własności przedmiotu, fundusze na zakup instrumentów finansowych, zobowiązania udzielane wyłącznie pracownikom, kredyty przyznawane na mocy przepisów szczególnych z zastosowaniem niższych stóp procentowych niż rynkowe, np. kredyt studencki, produkty finansowe powstałe na podstawie ugody sądowej.